Tijd bestaat niet
Alles gebeurt tegelijkertijd in het Nu.
Maar hoe zit dat dan…?
Als mens ervaren tijd, we zien de tijd als een tijdlijn die we doorlopen. Dit is echter een
menselijke illusie. Deze hebben we nodig, of nodig gehad, om ervaringen op te doen. De creatie van
‘tijd’ is een goddelijke manier om deze ervaringen in perspectief te plaatsen. De mens heeft er nog
een schepje bovenop gedaan met de creatie van klokken en kalenders.
Als tijd niet bestaat kun je stellen dat ook al je levens
tegelijkertijd plaatsvinden, in plaats van na elkaar.
Maar hoe kun je je dit voorstellen? Ik heb ooit een visioen gehad waarin ik tijd zag als een groot landschap
waarin je je levens leeft. Ik vloog over dit landschap heen en zag hoe je je bestaan in je verschillende levens
leeft: hier leef je je huidige leven, even verderop leef je je leven in de middeleeuwen, nog iets verder je leven
in het begin van de jaartelling, kijk je nog verder dan zie je je leven in Egypte, en uiteindelijk kom je bij
wellicht Atlantis uit. Ik noem er nu vijf als voorbeeld maar het zijn er wel misschien wel honderden, en dat alleen
nog maar hier op Aarde.
Als het zo is dat je levens allemaal tegelijkertijd gebeuren dan komt het interessante idee op dat niet alleen
je ‘toekomstige levens’ nog niet vast liggen, maar dat ook je levens die je in ‘het verleden’ geleefd hebt nu nog
kunnen veranderen, simpelweg omdat ze - net als je huidige leven - nu gebeuren.
Als dat zo is kan misschien ook je ‘verleden’ in dit leven nog veranderen, terwijl we natuurlijk de zeer sterke
overtuiging hebben dat alles wat ‘gebeurd’ is onveranderbaar is. Dus ervaren we dat ook zo. Maar wat als dat nu een
niet zo is? Wat als ons verleden wel flexibel, veranderbaar is? Het zet in ieder geval het beeld wat we hebben van
ons leven aardig op z’n kop. Maar dat was ook de bedoeling in deze periode, toch?
Als we vanuit een hogere dimensie, hogere trilling, hogere zelf of hoe je het ook maar wilt noemen, naar ons
bestaan willen gaan kijken mogen we open staan om onze meest hardnekkige overtuigingen te herzien.
Nu raad ik niemand aan om een poging te doen z’n verleden te veranderen. Als je iets wilt veranderen, doe het
dan in het nu. Dat is het enige moment waar je direct invloed op uit kunt oefenen.
Maar wat gebeurt er dan? Wat als wat je nu doet invloed heeft op de rest, omdat alle levens op een of andere
manier met elkaar verbonden zijn. Maar we hebben nog nooit gemerkt dat er iets aan je verleden veranderd is door in
het nu iets te veranderen… nee natuurlijk niet, dat hoort ook bij de hele illusie van tijd. Maar wat als dat nu
eens wel gebeurt? Alles wat je van je ‘verleden’ merkt is je herinnering en die is in ieder geval wel flexibel en
veranderbaar. En foto’s dan, en films? Allemaal materie behorend bij dezelfde illusie die ook veranderbaar is.